Konwencja o pracy na morzu (MLC) obejmuje szerokie spektrum międzynarodowego transportu morskiego, regulując kwestie wzajemnych uprawnień i obowiązków armatorów i marynarzy. Jej stronami są 74 państwa reprezentujące 91 proc. światowego tonażu floty.

Poprzedni rząd w lipcu 2014 r. przyjął założenia do projektu ustawy o pracy na statkach morskich, wprowadzające do polskiego prawa międzynarodowe standardy dotyczące warunków pracy i życia marynarzy. Przepisy wprowadzały do polskiego prawa Konwencję o pracy na morzu (MLC), którą Polska ratyfikowała 3 maja 2012 r. i która zaczęła obowiązywać od 20 sierpnia 2013 r.
Konwencja MLC wprowadza minimalne, międzynarodowo ujednolicone standardy pracy i życia marynarzy na statkach morskich, zapewniające ochronę warunków pracy i przestrzeganie praw człowieka i obywatela, czyli ma na celu lepsze uregulowanie sytuacji, która może nastąpić np. w przypadku porzucenia marynarza przez armatora.

W związku z wejściem w życiem poprawek z 2014 r. konieczna będzie zmiana prawa krajowego. Ich implementacja (wdrożenie) nastąpi poprzez zmianę ustawy o pracy na morzu.

Ustawa przewiduje obowiązek posiadania przez armatorów ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego roszczeń marynarzy na wypadek ich porzucenia przez armatora oraz w przypadku śmierci lub długotrwałej niepełnosprawności powstałej w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

– Nowe wymogi dotyczące zabezpieczenia finansowego armatora (np. gwarantowanie wypłaty marynarzowi zaległych wynagrodzeń) będą wymagały, w przypadku dużych armatorów, tworzenia rezerw na wysokim poziomie, co może wymagać dodatkowej reasekuracji. W opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, wprowadzenie do ubezpieczenia obowiązkowego ryzyk przewidzianych w poprawkach do MLC powinno odbywać się w zgodzie ze standardami międzynarodowymi stosowanymi w branży morskiej. Dokładne określenie skutków finansowych wejścia w życie omawianych poprawek możliwe będzie po wypracowaniu, w konsultacji ze związkami zawodowymi i armatorami, rozwiązań krajowych – napisano w komunikacie prezydenckiej Kancelarii.

Ponadto poprawki nakładają obowiązek przewożenia na statku – w miejscu widocznym dla marynarzy, dokumentów poświadczających posiadanie przez armatora takiego zabezpieczenia finansowego i określa wymagania dla dokumentów.
Poprawki do konwencji MLC mają wejść w życie 18 stycznia 2017 r.

Zgodnie z ustawą, państwo, pod banderą którego pływa dany statek, zapewni, aby miał on szybki i skuteczny system zabezpieczenia finansowego, który ma pomóc marynarzom na wypadek ich porzucenia. Pomoc ze strony systemu zabezpieczenia finansowego ma pokryć   zaległe płace i inne świadczenia należne marynarzowi od armatora, zgodnie z umową o pracę, odpowiednim układem zbiorowym pracy lub ustawodawstwem krajowym państwa, którego banderę statek podnosi. I tu jest problem tzw. tanich bander.
Nadal nie ma też systemowych rozwiązań i pakietu zmian, które zachęcą do powrotu statków rodzimych armatorów pod polską banderę.