Około 90% światowego handlu odbywa się statkami, przez cały czas pandemii marynarze  nadal pracują. Jednakże wpływ ograniczeń w podróży, wymogi kwarantanny i brak lotów uwięziły na pokładach statków około 300 000 marynarzy a wielu z nich nie było na lądzie przez wiele miesięcy, nie mówiąc już o możliwości powrotu do domu.

Celem konkursu jest oddanie głosu tym zapomnianym kluczowym pracownikom i pokazanie światu realiów ich życia na pokładzie statku ponieważ to oni dostarczają światu surowce i dobra konsumpcyjne, które utrzymują szpitale w działaniu, dostarczają surowców dla elektrowni i przewożą niezbędne towary konsumpcyjne.

David Heindel, przewodniczący ITF Seafarers’ Trust powiedział: „Podczas gdy Covid-19 pustoszy narody to marynarze nieprzerwanie pracują. Wielu z nich nie było na lądzie od wielu miesięcy, niektórzy nawet  od ponad roku. Zdjęcia nie potrzebują tłumaczenia aby podzielić się swoją historią a konkurs „Still At Sea” jest platformą dla marynarzy aby pokazać szerszemu światu realia życia tych, którzy utknęli na statkach”.

Katie Higgingottom, szefowa ITF Seafarers’ Trust, powiedziała: „Na początku pandemii marynarze byli stosunkowo bezpieczni na morzu ale martwili się o swoje rodziny. Minęły jednak miesiące a setki tysięcy marynarzy nadal tkwią na morzu, ich kontrakty znacznie przekroczyły warunki, które można uznać za humanitarne. „Still At Sea” to szansa marynarzy, ukrytych kluczowych pracowników, aby podzielić się spojrzeniem na swoje życie z ludźmi, którzy nieświadomie nawet na nich polegają”.

Prosimy marynarzy o przesyłanie swoich zdjęć od dzisiaj do 30 września na stronę internetową konkursu. Zwycięskie fotografie zostaną ogłoszone 30 września i planowane są wystawy oraz cyfrowe przekazy.

Więcej informacji można uzyskać na stronie internetowej konkursu: https://www.itfseafarers.org/en/photo-competition

Jeśli macie jakieś dalsze pytania to prosimy skontaktować się z:

Mary Bollan, szefową biura i komunikacji, pod adresem mailowym: mary@seafarerstrust.org  Tel.: +44(0) 7786 516131

 

Uwaga od redaktorów

Seafarers Trust to brytyjska Organizacja charytatywna założona w 1981 roku, która finansuje programy, które wspierają dobro pracowników morskich, marynarzy i ich rodzin. Jest finansowana z własnych funduszy kapitałowych oraz z dochodów z inwestycji Funduszu Pomocy Społecznej ITF (ITF Welfare Fund), światowej federacji związków zawodowych pracowników transportu, która zrzesza prawie 20 milionów członków.
Strona Internetowa: www.seafarerstrust.org
Facbook: @ITFtrust
Twitter: @Seafarers_Trust

 
Kontekst

Pomimo pandemii Covid-19 światowy handel drogą morską jest jakby niedostrzegany przez społeczności wielu krajów. Podczas gdy marynarze nadal wykonują swoją pracę to rządy podjęły różne środki w celu ochrony swoich obywateli i gospodarek. Niektóre branże, w tym linie lotnicze, praktycznie stanęły. Wskaźniki zakażeń  osiągnęły najwyższy poziom, ustabilizowały się i ponownie podskoczyły ale wirus pozostał niepowstrzymany.

Na początku pandemii marynarze byli stosunkowo bezpieczni na morzu ale martwili się o swoje rodziny. Z powodu blokady krajów stało się jasne, że marynarze będą mieli trudności z dotarciem do domu. Związki morskie i przemysł żeglugowy współpracowały z Międzynarodową Organizacją Morską (IMO) w celu opracowania protokołów ułatwiających repatriację i zmiany załogi. Ramy protokołów IMO zostały wydane 5 maja 2020 roku, krótko po rozpoczęciu przez ITF kampanii „Już wystarczy” ale mimo tego reakcja rządów była obojętna a setki tysięcy marynarzy nadal przebywa na morzu. Zamiast uznać marynarzy za kluczowych pracowników i sprowadzić ich do domu, ich kontrakty zostały znacznie przedłużone poza warunki, które można uznać za humanitarne.

W pewnym sensie przemysł żeglugowy jest prosty. Są klienci z towarami, które muszą być wysłane z jednego portu do drugiego i są armatorzy ze statkami, które będą świadczyć te usługi za opłatą. Jednakże w rzeczywistości żegluga morska jest być może najważniejszym przykładem złożoności globalizacji gospodarczej. Z jednej strony statki są obsadzane przez marynarzy z całego świata, z drugiej są własnością banków i biznesu z innych stron świata. Są prawdopodobnie rejestrowane w krajach trzecich, takich jak Panama lub Liberia, finansowane w Chinach, ubezpieczane w Londynie a zarządzane z Hongkongu  lub Singapuru i handlują na całym świecie. Chociaż istnieją międzynarodowe regulacje to takie rozproszenie odpowiedzialności sprawia, że marynarze są wyjątkowo podatni na zagrożenia spowodowane brakiem możliwości dochodzenia swoich praw i ich obrony.

Dotąd w żadnym momencie nie było bardziej to widoczne niż podczas tego kryzysu związanego z podmianami załogi, gdy marynarze utknęli na morzu przez wiele miesięcy po zakończeniu swoich kontraktów. Podczas gdy ich wytrzymałość została przetestowana do granic możliwości, ich zdolność do zdecydowanego sprzeciwu została brutalnie osłabiona przez strach przed przyszłym bezrobociem.

Marynarze są ukrytymi pracownikami kluczowymi – transportującymi podstawowe materiały i dobra konsumpcyjne, które pozwalają działać szpitalom, elektrowniom i dostarczają niezbędnych towarów do codziennej konsumpcji.

Źródło: https://solidarnosc.nms.org.pl/article/182

R.R.